سکوت پر هیاهو
سکوتی پر از هیاهو ، هیاهویی در سکوت...شیما،غزاله و انسیهسکوت پر هیاهو
سکوتی پر از هیاهو ، هیاهویی در سکوت...شیما،غزاله و انسیهراه فرار
اینجا چقدر ساکتهچقدر سوت و کوره
دیگه هیاهو نیست
غزاله کجاست؟
انسیه کجاست؟
من کجام؟
غزاله الان تازه مطالبت رو خوندم،چی شده؟
حسابی نگرانم کردی!
منم که این روزا اینقدر درگیرم که حتی وقت نمی کنم تو آیینه به خودم نگاه کنم
دیگه قیافه خودمو فراموش کردم
امروز صبح وقتی یه لحظه خودمو تو آیینه دیدم خودم نبودم حسابی غرق شدم
نمی دونم این زندگی چیه
که اینقدر باید واسه بودن
واسه نفس کشیدن
دست و پا می زنم
دوباره خسته ام و به دنبال راه فرار
تقریبا راهشو پیدا کردم
دارم میرم
دارم میرم یه جای دور
یه جای دور دور دور
راه زیاد و وقت تنگ
ممکن یه مدت دسترسی به اینترنت و وبلاگ نداشته باشم
سعی می کنم زود زود برگردم
برام دعا کنید.......
شیما
You fucked my life
چرا تا تو را می بینم این دل لا مصب پاک یادش می رود که به خونت تشنه بوده؟؟؟!!!
غزاله(خسته ام)
To gone with wind
به پشت سرم که نگاه می کنم
می بینم که همه چیز از دست رفته است...
شادی هایم...آرامشم...دلخوشی های کوچکم...تو...تو...تو...تو...
و من هنوز هم آنقدر مغرور هستم که احساس پشیمانی نکنم...
غزاله
عینک
کرختی چشمان‌ام را
در بهتان یک عینک می‌نشانم
و فریاد می‌زنم
آی اندیشه‌های دور
من
نزدیک‌بینم ........
این مطلب رو الان تو بلاگ یه دوست خوندم برام جالب بود نوشتمش اینجا
شیما
عاشقانه‌های کوتاه برای روزهای بلند سال
قصه ی هفتم :
می نویسم ... پس هستم !
ندارم دستت از دامن بجز در خاک و آن دم هم
که بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردم !
انسیه
بوتیمار
چه لازم است بگویم
که چه مایه می خواهم ات؟
چشمان ات ستاره است و
دل ات اشک.
جرعه ئی نوشیدم و خشکید.
دریاچه ی شیرین
با آن عطش که مرا بود
بر نمی آمد
می دانستم.
چه لازم بود بگویم
که چه مایه می خواستم اش؟
(احمد شاملو)
غزاله