سکوت پر هیاهو
سکوتی پر از هیاهو ، هیاهویی در سکوت...شیما،غزاله و انسیهسکوت پر هیاهو
سکوتی پر از هیاهو ، هیاهویی در سکوت...شیما،غزاله و انسیهدرد دل های بچه گانه ی یک کوچولوی عاشق
درد دوم:
کجا باید بگردم!؟ ...
شنیدی می گن قلب هر کس اندازه ی مُشتشه!؟
دستم و مشت می کنم و نگاهش میکنم...
واقعآ قلب من اینقدر کوچیکه!؟
نه...فکر نکنم!
اگه اینقدر کوچیکه...
پس چرا احساس می کنم یه جای خالی ِ خیلی بزرگ توی قلبم هست!؟...
یه جای خالی ِ خیلی خیلی بزرگ ...
حداقل اندازه ی این اتاق...
نه...نه...خیلی بزرگتر!
شاید اندازه ی کل ِ خونه مون !
نه...بازم بزرگتر!...خیلی بزرگتر!
شاید اندازه ی تمام رندگیم!...از اون اول اولش تا همین الآن!
چی میتونه این جای خالی رو پر کنه؟!...
حتمآ باید خیلی بزرگ باشه...نه!؟...
اما آخه یه چی به این بزرگی چه جوری می تونه توی مُشت کوچیک من جا شه!؟
...
امروز یه نفر بهم گفت : دوستت دارم
گفت: من میتونم جای خالی قلبتُ برات پر کنم
یه نگاه به اون انداختم...یه نگاه به دستام...
دیدم خیلی بزرگتر از اونه که توی مُشت من جا بشه!
چشمامُ بستم و یک کم فکر کردم...
دیدم خیلی کوچیکتر از اونه که بتونه جای خالی قلبم ُ پر کنه!
...
چه جوری می شه یه چیزی پیدا کرد که
هم انقدر کوچیک باشه که توی مُشتت جا بشه
و هم انقدر بزرگ باشه که بتونه همه ی جاهای خالی قلبت ُ پر کنه!؟
انسیه
شیما جونم تولدت مبارک
فردا تولدشه...تولد بهترین دوستم...کسی که بهترین سالهای نوجوونیمو با اون تو یه شهر کوچیک گذروندم...کسی که با اون خندیدم...گریه کردم...خوش گذروندم یا زندگی را سخت گرفتم
کسی که قلبش اندازه ی یه دریاست و توش برای همه جا هست...
کسی که اگر چه بیش از چهار ساله که ندیدمش و بینمون بیش از هزار کیلومتر فاصله است..اما هیچوقت واقعا ازش دور نبودم...
آره فردا تولد شیماست...هرچند که این شیما با اون دختر کوچولویی که من میشناختم خیلی فرق داره...اما هنوزم عزیز و دوست داشتنیه...
شیمای خوب و نازنینم تولدت مبارک...کاش پیشت بودم و فردا به اندازه ی تمام عمرمون خوش میگذروندیم...
امیدوارم در قلب و ذهنت به آرامش برسی چیزی که همه ی ما این روزا بهش احتیاج داریم...
تولدت مبارک...تولدت مبارک...تولدت مبارک...
غزاله
وابستگی...دلبستگی...دلتنگی...
حضور هر چیز زیباست...
دلم می خواد برات بنویسم
نه یه کلمه...نه یه جمله...نه یه صفحه...
دلم می خواد به اندازه ی یه کتاب برات بنویسم.
دلم می خواد برات بنویسم
اما نه اینجوری...با این دست خط کاذب تایپ شده !
دلم می خواد با دست خط خودم...
با خودکار قرمز...
روی یه تیکه کاغذ واقعی برات بنویسم.
دلم می خواد باهات حرف بزنم
اما نه اینجوری...
دلم می خواد توی چشمات زل بزنم و باهات حرف بزنم.
دلم می خواد بدونی
نه...نه...
دونستن کافی نیست !
دلم می خواد باور کنی
که من اینجا...توی تنهایی هام...هنوز به یادت هستم
و هنوز فراموش نکردم که دهم اردیبهشت
باید روی یه کاغذ واقعی با خودکار قرمز برات بنویسم:
تولدت مبارک
باید توی چشمات زل بزنم و بهت بگم:
تولدت مبارک
باید بدونی...
نه...نه...
دونستن کافی نیست...
باید باور کنی که هیچ وقت روز تولدت رو فراموش نمی کنم.
تولدت مبارک
تولدت مبارک
تولدت مبارک
انسیه
عاشقانه‌های کوتاه برای روزهای بلند سال
قصه ی پنجم:
من کم نمیارم , تو چی !؟...
هنوز چشامو باز نکردم...
احساس می کنم سرم درد می کنه
یادم می یاد دیشب تا آخرین لحظه ای که بیدار بودم گریه می کردم !
یه نفس عمیق کشیدم و چشامو باز کردم
یه لبخند کوچولو...
از تخت پریدم پایین
امروز روز خوبیه...
امروز همه چیز خوبه...
اصلآ امروز بهترین روز زندگی منه!...
دوش می گیرم
به بهترین وضع لباس می پوشم
میرم سر یخچال و یه لیوان شیر سرد سر می کشم
یه آب نبات میندازم گوشه ی لپم و با خودم میگم این بهترین مسکن ِ
تا ده دقیقه ی دیگه سر دردت خوب می شه!
از خونه میزنم بیرون
امروز امتحان دارم...
باید هر چی زودتر خودم ُ برسونم به دانشگاه
به ساعت یه نگاه میندازم...
ساعت ۷:۵ دقیقه ست و تا کلاس ساعت ۸ دقیقآ ۵۵ دقیقه فرصت دارم
توی آسانسور یه چشمک میزنم و میخندم و باز تکرار می کنم
روز ِ خیلی خوبی داری!...
توی پارکینگ که می رسم در کیفم ُ باز می کنم و دنبال کلید ماشین میگردم
توی زیپ ِ وسطی...زیپ ِپشتی...زیپ ِ بغل !!...
پس کلیدم کو !؟...
هر چی می گردم پیداش نمی کنم!
بر می گردم بالا...
روی میز...توی کشو...
سر جا کلیدی...روی جا کفشی!...حتی توی یخچال ُ هم می گردم!
کلیدم نیست!
چشمم میفته به ساعت دیواری
...اُه..اُه...۷:۲۰ دقیقه شد!!...دیرم شد...
بی خیال ِ ماشین میشم و با خودم میگم بی خیال بابا...
امروز روز خوبیه...
واسه تنوع هم که شده یه روز با تاکسی می رم
مگه چی میشه!؟...
میرم و می ایستم منتظر تاکسی...
۵ دقیقه...۱۰ دقیقه...۱۵ دقیقه می ایستم تا بالاخره یه تاکسی گیرم میاد
۷:۳۵ دقیقه ست و فقط ۲۵ دقیقه مونده تا کلاسم شروع شه!
هنوز به نیمه ی راه نرسیدیم که توی ترافیک گیر میکنم!...
وحشتناک ترین ترافیکی ِ که توی عمرم دیدم...
با خودم می گم...هنوز وقت دارم..
امروز روز خوبیه...
ساعت ۷:۴۵ دقیقه ست و تازه از توی اون ترافیک لعنتی راحت شدم
مهم نیست...
هنوز یه ربع وقت دارم
امروز روز ِ....
یه صدای وحشتناک و بعد صدای بوق ممتد !
یه خانم محترم توی بزرگراه با اعتماد به نفس کامل ماشین و کوبیدن به تاکسی!!
پول تاکسی ُ حساب می کنم و میزنم بیرون
امروز روز خیلی خوبیه...
فقط موندم توی همچین بزرگراهی چه طوری می شه یه تا کسی دیگه پیدا کرد!؟...
ساعت ۵ دقیقه به هشت ِ و من وسط یه بزرگراه گیر افتادم!
بعد از ۱۵ دقیقه با کلی مشقت یه ماشین پیدا میشه و منو می رسونه دانشگاه
ساعت ۸:۳۰ دقیقه ست و من حالا پشت در کلاسم
دلشوره دارم...
یه نفس عمیق می کشم ...یه لبخند می زنم ...میگم
امروز روز خوبیه...
آروم در میزنم و میرم تو
برگه ی امتحان و می گیرم ...
یه صندلی خالی پیدا می کنم و می شینم
برگه رو می گیرم جلوی چشمم...
اِ...این سؤال ها چیه!؟...
قرار بود فقط ۴ فصل اول توی امتحان باشه
ولی حتی ۱ سؤال هم از چیزایی که خوندم نمی بینم!...
دستمو می گیرم بالا...
استاد محترم! میاد بالای سرم
- ببخشید استاد مگه قرار نبود سؤال ها فقط از ۴ فصل اول باشه !؟...
استاد محترم! یک عدد لبخند تمسخر آمیز می زنن و خطاب به جمع می گن:
- من گمان می کنم شما ۲۰ دقیقه ی آخر کلاس تشریف میاوردین بهتر بود!...
منظورش و نمی فهمم...
برگه ام ُ سفید ِ سفید بدون اینکه حتی ۲ کلمه بنویسم تحویل می دم
...و اینجاست که متوجه می شم از ۱۲ فصل ۴ فصل اول حذف بوده !!...
احساس خوبی ندارم
می رم توی حیاط دانشگاه
یه کم آب سرد می خورم و به خودم می خندم!...
به اینکه از ۳ روز پیش شروع کردم به خوندن و ۴ فصل اول کتاب ُ ۳ بار دوره کردم!
خودم ُ قانع میکنم که کارم خیلی خنده دار ِ...
می خندم و به خودم میگم...
امروز روز خوبیه...
هیچ چیز نمی تونه روز قشنگ منو خراب کنه!...
ادامه دارد ...
انسیه
ضلع سوم
من دیشب رو صندلی عقب یه ماشین نشسته بودم....
راننده که شدیدا گاز می داد پسری بود که عاشق منه ولی من ازش متنفرم...
کمک راننده که یه بند حرف میزد پسری بود که من عاشقش بودم اما اون عاشق یه دختر دیگه
شده بود...
و من اونجا پشت سرشون نشسته بودم و داشتم به تو فکر می کردم....آره به تو....تو که ضلع
سوم این مثلثی....
من به تو فکر می کردم و اون دو تا بی خبر از همه چیز و همه جا گپ میزدن....و اونی که عاشق
من بود بازم پاشو تا ته روی گاز فشار می داد....
غزاله
۴ تا تافته ۲ تافته...
دو سال پیش توی یکی از روزهای بهار
تو یکی از روزهای هفته
سه تا از بافته ها و دو تا از تافته ها دور هم نشستند و یه قرار گذاشتند
قراری که دلیلش پیوند بود
پیوند شش تا قلب
شش تا دوست
شش تا عاشق
شش تا...
قرار نوشته میشه
سه تا بافته ها و دو تا تافته ها امضا می کند
یکی از بافته ها بی خبر از همه جا،توی خونه چشمش رو به سقف دوخته
خدا خدا می کنه زودتر بتونه برگرده بین دوستاش
می دونه وقت چندانی واسه با هم بودن نیست
می دونه امسال که تمام شه هرکس می ره دنبال زندگیش
پس باید سعی کنه زودتر برگرده
یه روز سه تا از بافته ها و دو تا از تافته ها با گنجینه شون و قرارشون می رن پیش بافته تنها
بافته ای که می خواد زودتر برگرده
چون می دونه وقت چندانی واسه با هم بودن نیست
می دونه امسال که تمام شه هرکس می ره دنبال زندگیش
سه تا بافته ها و دو تا تافته ها هر کدوم یه چیزی می گن:
-ما یه قرار گذاشتیم...
-قرار گذاشتیم هر سال...
-قرار گذاشتیم هر سال همدیگر رو...
-قرار گذاشتیم هر سال همدیگر رو تو یه روز و ساعت...
-قرار گذاشتیم هر سال همدیگر رو تو یه روز و ساعت و یه جا ببینیم
همهمه شروع می شه
همه با هم صحبت می کنند
-قراره تو این روز هر کس تو هر وضعیتی هست خودشو برسونه
-نشستیم با هم فکر کردیم دیدیم تنها چیزی چهار تا بافته دو تا تافته رو دور هم جمع کنه همینه
-همه زیرش امضا کردیم فقط تو موندی
-می دونی چرا این روز انتخاب شده؟
-اردیبهشت اینجا بهار غوغا می کنه
بافته از همه جا بی خبر وقتی اینهمه شور و اشتیاق رو می بینه به وجد می آد
دردش رو فراموش میکنه می خنده و می گه:
-بابا یکی یکی حرف بزنید به خدا من دو تا گوش بیشتر ندارم...
یکی از بافته ها در حالی که برگهای گنجینه رو تند و تند ورق می زنه می گه:
-بیا اصلا خودت بخون،بعدش هم امضا یادت نره فقط تو موندی...
بافته تنها احساس خوبی داره
امضا اون یعنی اینکه دیگه چهار تا بافته دو تا تافته همیشه هست
یعنی دیگه نباید بترسه از اینکه بعد از امسال همه چیز تمام شه
دیگه می دونه حتی اگر بعد از امسال هر کس بره دنبال زندگیش حداقل سالی یکبار یه بهانه هست واسه با هم بودن، واسه پیوند،واسه...
قرارداد رو می خونه و امضا می کنه
سال گذشته اولین قرار بود
یکی از تافته ها هیچ کس ازش خبر نداشت
تافته دیگه هم مشکل داشت
یکی از بافته ها هم که کلی بهانه آورد و ابراز شرمندگی کرد
قرارداد با حضور سه تا از بافته ها تا حدودی اجرا شد
و اما امسال فقط من بودم یکی از بافته ها
بقیه یا یادشون رفته بود یا مشکل داشتند و شرمنده
حدس من درست بود بعد از اون سال هر کس رفت دنبال زندگیش
وقت چندانی واسه با هم بودن نبود
کاش بیشتر تلاش کرده بودم
کاش زودتر برگشته بودم...
امسال شدیم دو تا بافته چهار تا تافته...
نمی تونم جلو خودمو بگیرم،دوباره اشک دوباره آه...
یعنی سال دیگه چی می شه؟
یعنی ممکنه سال دیگه ما باز همدیگر رو پیدا کنیم؟
پاورقی:
انسیه گلی دلم خیلی برات تنگ شده
ببخشید اگه امروز بعد از کلی وقت بهت زنگ زدم و ناراحتت کردم،به خدا خیلی سعی کردم اما نشد دست خودم نبود خیلی دلم گرفته بود
امروز خیلی جات خالی بود
امیدوارم جوابت رو از حافظ گرفته باشی بیت اول رو یه بار دیگه می نویسم:
اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش حریف خانه و گرمابه و گلستان باش
شیما
درد دل های بچه گانه ی یک کوچولوی عاشق
درد اول :
ازکی بپرسم!؟...
از کجا باید شروع کرد!؟...
آخه همه ی فکرایی که توی کله ام هست مالِ همین الآنِ...
ساعت و دقیقه و تاریخ نداره!
پر از احساسم...پر از حس نوشتن...
ولی برای نوشتن ِکوچکترین احساس یا کوچکترین خیالِ گذرنده ای
باید سر تا سر زندگی خودم و شرح بدم...
و این ممکن نیست! ...
پر از حرفم...پر از گفتن...
ولی یه چیزایی هست که نمی شه به دیگران فهموند...
نمی شه گفت...
آدم و مسخره می کنند!
از کجا می شه فهمید کاری که داری انجام می دی درسته یا نه!؟...
از کجا می شه فهمید یه نفر ارزش اینو داره که غرورت و به خاطرش بشکنی یا نه!؟...
از کجا میشه فهمید حق با احساس ِ یا منطق!؟...
وای خدای من....
من پر از احساسم...
پر از گفتن...
پر از پرسیدن...
پر از نوشتن...
چه خوب بود اگه همه چیز و می شد نوشت!
انسیه
...
حس می کنم که وقت گذشته ست
حس می کنم که "لحظه"سهم من از برگهای تاریخ است
حس می کنم که میز فاصله ی کاذبی ست در میان
گیسوان من و دست های این غریبه غمگین
حرفی بزن
آیا کسی که مهربانی یک جسم زنده را به تو می بخشید
جز درک حس زنده بودن از تو چه می خواهد؟
حرفی به من بزن
من در پناه پنجره ام
با آفتاب رابطه دارم...
فروغ فرخزاد
شیما
در جواب تا کی؟!
درسته دوستی ها این روزا همشون تا دارند،
دل آدما تاریخ مصرف نداره
اما دوستی ها تاریخ انقضا داره،
می دونی چرا؟
چون این رابطه ایی که بین آدماس در واقع دوستی نیست یه نوع رفع نیازه،
دوست واقعی کسیه که همه جا هست تو شادی تو غم تو سختی...
تازه این روزا هر کس می خواد واسه رابطه اش تا بذاره می گه:
"دوستت دارم اما،مثل یه دوست."
می دونی این یعنی چی؟
یعنی امروز نه ولی فردا رفتنیم
یعنی هیچ حسابی روی من باز نکن
یعنی من اومدم یه مدت سرمو گرم کنی
یعنی اگه بهم دل بستی خیلی احمقی
یعنی دوستم نداشته باش چون فردا دارم می رم دنبال زندگیم و تو می مونی خودت
یعنی پیش فردا یکی دیگه رو پیدا کردم که بازم مثل یه دوست دوستش داشته باشم...
و کلی معنی دیگه که باید واسه شش تا کلمه پیدا کرد...
راستی راستی که دوستای امروزی هنرمندهای قابلی هستند همین که بتونی با چند تا کلمه این همه حرف بزنی بزرگترین هنره
پاورقی:
این مطلب در جواب تا کی؟! از انسیه هست می خواستم کامنت کنم اما دیدم بهتره اینجا بنویسم ...
مسئله بعدی اینکه چرا اینجا اینهمه ساکته غزاله و انسیه کجان؟فکر می کردم در نبود من اینجا چراغش روشن می مونه اما انگار نه،همگی با هم تنبل شدیم...
برام دعا کنید...
در آخر عذرخواهی می کنم به خاطر غیبت طولانیم،اصلا وضعیت مساعدی واسه نوشتن نداشتم دوست هم نداشتم اینجا رو به غمکده تبدیل کنم...
شیما