*آدمک...!

گلوم درد می کنه
سرم گیج می ره
بغض دارم
یه بغض گنده
می خوام گریه کنم
نمی تونم...
دلم گرفته
دلم خیلی گرفته
دلخورم،
اون نباید اینکار . با من می کرد
یعنی اصلا حق نداشت
حق نداشت با من بازی کنه
چه خوبه وقتی عین بچه گریه می کنم و اشکامو با آستینم پاک می کنم
کاش هنوزم بچه بودم
اون موقع ها دل خوشیم یه عروسک بود که از بس همه جا با خودم برده بودمش کثیف و کهنه شده بود
کهنه بود ولی برام یه دنیا آرامش داشت
وقتی کنارم بود از هیچی نمی ترسیدم
حتی از تاریکی
تا وقتی بود تنها نبودم
وقتی گمش کردم واسه اولین بار تنهایی رو با همه وجودم حس کردم
وقتی گمش کردم یه شب مثل امشب تا صبح بیدار موندم و از ترس و تنهایی گریه کردم و لرزیم
بعدش وقتی بزرگتر شدم وسعت تنهایی هام از همه زندگیم بزرگتر شد
بعدترش تصمیم گرفتم یه عروسک بخرم که تنهاییم رو پر کنه
بهم خندیدن و گفتن تو دیگه بزرگ شدی
جای عروسک ، آدمک آوردم تو زندگیم
کاش بزرگ نمی شدم
بچگی و یه عروسک کهنه و یه عالمه آرامش
بزرگی و یه آدمک با یه عالمه استرس ...
عروسک کهنه بلد نبود دل بشکنه
کاری که اون فکر می کرد وظیفه شه...
دلم گرفته
دلم خیلی گرفته
گمش کردم
یعنی خودشو گم کرده
می ترسم
از تنهایی ، از تاریکی
گریه می کنم ،
بی فایده س
کاش زودتر صبح بشه.....

پ.ن:

۱-مطلب بالا فقط واسه همدردی با یه دوست بود...

۲- چند ساعت دیگه نتیجه امتحانم رو می زنن تو سایت ، برام دعا کنید